Van warhoofd naar mombrain

roxanneo/ October 17, 2019/ 1 - Nederlands, Moederschap/ 0 comments

Soms ben ik zo’n warhoofd. Er staan 1001 tabbladen open waarvan er ook nog eens 10 geluid maken en 8 een foutmelding geven. Een voorbeeld: van de week fietste ik naar huis, toen ik plots iets achter me hoorde. Ik realiseerde me dat het lichtje dat normaal aan onze fietskar hangt enkele meters verderop op straat lag. Geen probleem. Ik parkeerde mijn fiets op het voetpad en stapte naar het lichtje toe…tot ik iemand hoorde roepen. ‘Oh mevrouw, mevrouw! Pas op!’ Ik draai me om, en ja hoor…daar ligt mijn fiets, op de grond, inclusief fietskar en zoon. Ik loop naar de fietskar toe en trek hem recht. Mijn zoontje lijkt ab-so-luut niet onder de indruk, gelukkig! Ik pak mijn fiets, draai me om en doe een tweede poging om mijn lichtje te pakken. Ik zie het niet meer liggen, maar een man die mijn richting uitkomt had het al opgeraapt. Eindelijk vertrekken ik, mijn zoontje én mijn lichtje weer naar huis.

Goede voornemens

Ik ben nu 8 maanden mama. Sommige dingen zijn exact zoals ik ze me had voorgesteld. De liefde die ik heb voor Flynn, het lekker samen knuffelen, zijn lach die me telkens doet smelten. Maar op sommige dingen was ik écht niet voorbereid. Ik had zo veel goede voornemens: mijn kind zou borstvoeding krijgen, zelfgebreide kleding dragen en lekker in wasbare luiers zitten. Zo natuurlijk mogelijk, dat wilde ik graag en mijn man stond volledig achter me. 

Nou, borstvoeding heeft drie dagen geduurd. Door de spoedkeizersnede maakte ik niet genoeg melk aan. Daarbovenop is Flynn geboren met een schisis en ging het zuigen voor hem nogal moeizaam. Na 3 dagen gehuil hebben we besloten om kunstvoeding te proberen… en opeens hadden we een gelukkige baby (en kon mama eindelijk beginnen met herstellen).

Mentale gezondheid gaat voor

Laatst hebben we besloten om van wasbare luiers over te stappen op ecologische wegwerpluiers. Het werkte voor ons gewoon niet meer, constant lekken. ‘s Nachts was ons zoontje helemaal doorweekt en ik had 5 extra wasbeurten per week. Na wat opzoekwerk kwam ik er achter dat ik extra inleggers zou moeten kopen. En heel eerlijk? Ik kon mezelf er niet toe brengen. Ik was zó gestresst door het hele luiergebeuren. En toen hebben ik en mijn man een besluit genomen. Hoe belangrijk we duurzaamheid en ecologisch leven ook vinden: onze mentale gezondheid gaat voor.

En breien? Tja, ik ben aan zo’n 15 projecten tegelijk bezig, maar echt af raken ze niet. Dat is niet erg. Ik zit lekker in mijn pyjama en brei als ik kan verder aan mijn sok terwijl ik naar ‘Anne with an E’ kijk. Ik ga mezelf vooral vergeven voor al mijn ‘minpuntjes’ en ‘mislukkingen’. Want ondanks alles wat ik jullie nu heb verteld, ben ik er nog steeds van overtuigd dat ik een goede mama ben. Ook al ga ik me vast nog een hele week schuldig voelen over het hele fietslicht-gebeuren, morgen sta ik gewoon op, zie ik Flynn naar me lachen en probeer ik het gewoon opnieuw.

Wees lief voor jezelf

Als ouder (ja, jullie ook papa’s!) moet je soms gewoon even heel lief zijn, voor je kindje, voor je partner, maar ook vooral voor jezelf. Vooral als je 1001 tabbladen open hebt in je hoofd en je constant nadenkt over alles.

Mijn hoofd mag dan een warboel zijn, mijn hart zit vol liefde en goede bedoelingen. Wees eens lief voor jezelf, mede-mama, wat vergeef jij jezelf vandaag?  Want, écht, je mag het jezelf vergeven.